De aarde heeft tijdelijk een extra maan

Astronomen hebben met de Catalina Sky Survey iets bijzonders ontdekt: een planetoïde die tijdelijk gevangen wordt genomen door de zwaartekracht van onze planeet. We hebben er een mini-maan bij!

De planetoïde heet 2020 CD3. Het is een klein brok waarschijnlijk koolstofhoudend gesteente met een diameter tussen 1,9 en 3,5 meter. Door het baantraject te onderzoeken van dit object, hebben astronomen berekend dat het al ongeveer drie jaar om de aarde moet zitten.

Rondom de aarde is het behoorlijk druk: er zijn ontzettend veel planetoïden die voorbijrazen. De precieze cijfers zijn echter onduidelijk; schattingen stellen dit aantal op miljoenen, maar op 25 februari was het ontdekte aantal slechts 22 211. Dat komt omdat planetoïden erg klein zijn. We weten daardoor niet waar ze zijn (en dus waar we moeten kijken) en ze zijn erg donker, zelfs als ze zonlicht reflecteren.

Je zou denken dat als er zoveel rondvliegende rotsen zijn, ze altijd zouden kunnen worden ingevangen door het zwaartekrachtsveld van de aarde. Nou, dat gebeurt ook wel, maar de meesten blijven niet lang genoeg ingevangen om mini-maan te worden.

De rotsen die heel kort worden ingevangen, kunnen uiteindelijk in onze atmosfeer terecht komen, waar ze bij binnenkomst worden verbrand en veranderen in spectaculaire vuurballen. Of ze blijven nog wat rondscharrelen om uiteindelijk, als hun snelheid groter wordt, verder van de aarde af te bewegen.

Er blijken maar heel weinig planetoïden ingevangen te worden door het zwaartekrachtsveld. Volgens een supercomputersimulatie van 2012 met 10 miljoen virtuele planetoïden, werden er slechts 18.000 gevangen.

Ingevangen planetoïden zijn dus niet alleen moeilijk te herkennen, ze zijn ook super zeldzaam. Er zijn verschillende kandidaten geweest voor mini-manen, waaronder een planetoïde genaamd 2006 RH ₁₂₀ die ongeveer een jaar rond de aarde draaide, van 2006 tot 2007. Dus CD3 2020 is een beetje een probleem. Niet alleen vanwege zijn zeldzaamheid, maar ook omdat de mini-maan een geweldige mogelijkheid biedt om deze planetoïde eens goed te onderzoeken. En het sturen van ruimtevaartuigen naar planetoïden is een dure en tijdrovende onderneming. Voor CD3 2020 is het dus eigenlijk al te laat.

Volgens een orbitale simulatie zal onze kleine vriend tegen april 2020 uit de baan van de aarde zijn. Uiteraard wordt er de planetoïde met de mogelijkheden die we nu hebben alleen geobserveerd. Door de vreemde baan van onze mini-maan te bestuderen, kunnen we wel meer leren over hoe deze objecten door de aarde worden gevangen en hoe we er in de toekomst beter naar kunnen zoeken.