Astronomen onderzoeken de ‘golfbrug’ tussen de twee clusters

We weten dat sterrenstelsels en sterrenclusters met elkaar verbonden zijn door  een serie “bruggen”. Deze bruggen bestaan uit donkere materie, stof en gas zorgen voor een geordende structuur in het Heelal. Onlangs hebben astronomen voor het eerst een radiosignaal ontdekt dat zo’n brug vormt tussen twee sterrenclusters. Deze strekt zich uit over een afstand van 10 miljoen lichtjaren en het heeft een magnetisch veld. Deze ontdekking helpt de wetenschap om meer te weten te komen over de grootschaligheid van het Heelal.

In de kosmologie zijn vezelachtige structuren de grootste bekende structuren. Deze vezels worden verondersteld te zijn samengesteld uit onzichtbare donkere materie en zichtbaar stof en gas. Probeer je voor te stellen dat het Heelal als een soort honingraat is gestructureerd en dat de lijnen  van die honingraat heel dun zijn. Deze structuur is moeilijk te vinden en op het kruispunt van deze lijnen vinden we sterrenstelsels of clusters van sterrenstelsels. Zo’n lege ruimte tussen deze lijnen, noemen we “voids”. Deze gebieden bevatten in principe geen sterrenstelsels. Echter, hoe deze structuren werken en hoe de magnetische veldstructuur is, is nog niet bekend.

De onderzochte clusters zijn Abell 0399 en Abell 0401. Deze twee clusters van sterrenstelsels zijn ongeveer 1 miljard lichtjaar van elkaar verwijderd en zijn bestemd om in de toekomst met elkaar botsen en opgaan in grotere superclusters. In de interstellaire ruimte werd een te verwachten “radiogolfbrug” gevonden die twee clusters met elkaar verbond. Na verdere computersimulaties hebben de onderzoekers hebben een mogelijke verklaring voor dit fenomeen. Deze radiogolf zendt een sterke schokgolf uit vanuit een zwak magnetisch veld (een miljoen keer zwakker dan het aardmagnetisch veld) en versnelt vervolgens een groot aantal elektronen in relativistische deeltjes (dichtbij deeltjes die met de snelheid van het licht bewegen. Dat betekent dat de clusters bezig zijn om elkaar te verstoren door schokgolven en een groot aantal relativistische deeltjes in de intergalactische ruimte te gooien. Het magnetische veld van vezelstructuren is zo zwak dat de hedendaagse telescopen deze meestal niet kunnen waarnemen, dus de onderzoekers zijn niet zeker of alle vezelachtige structuren magnetische velden hebben. Hier zal dus verder onderzoek naar worden gedaan.